Vanaf Kaikoura zijn we vrijdag 5 mei doorgereden naar Methven, waar we van plan waren om een ballonvaart te gaan doen. Methven zelf deed ons nogal denken aan de achterhoek, een boerendorpje waar verder ook echt helemaal niks te beleven is. We besloten dus meteen dat we daar alleen de ballonvaart gingen doen en dan heel snel weer verder zouden gaan reizen. Maar de ballonvaart begint bij zonsopkomst en toen we aankwamen in Methven was het al in de namiddag, dus of we het voor zaterdagochtend meteen konden regelen was nog maar de vraag. We hadden niks geboekt of gereserveerd, maar hebben bij het informatie centrum gevraagd wat we moesten doen en daar bleken ze de ballonvaart meteen voor ons te kunnen boeken. Ze kregen het bedrijf alleen niet te pakken, dus faxten wat informatie door en dan zou Aokari Ballooning ons wel bellen. De weersverwachting leek goed, dus daar zou het niet aan moeten liggen. Het werd uiteindelijk een nogal vaag gedoe, want we werden niet gebeld en bij navraag bij onze campingbaas bleek de "balloonman" jarig, dus daarom was hij niet bereikbaar. Maar met veel moeilijk gedoe, heen en weer bellen en wachten, zou het goed moeten komen en zou de campingbaas, die ook bij Aokari ballooning bleek te werken, ons de volgende dag om half zes wakker maken. Dat gebeurde natuurlijk ook niet, maar we waren zelf al opgestaan en een half uur later kwam de campingbaas toch ook nog aankloppen en konden we eind goed al goed toch mee.

Er bleken zoveel reserveringen te zijn dat we in twee groepen de ballon in gingen. Toevallig stonden wij vooraan bij het intekenen voor de twee ballonnen, waardoor wij met de eerste ballonvaart mee mochten. Dat vonden we leuker, want dan zie je de zon ook echt opkomen. De tweede groep bleef dan achter met de volgauto en na onze landing, konden zij instappen en wachtten wij in de volgauto.
Maar eerst moest de hele ballon nog opgeblazen en klaargemaakt worden. Onze "pilot" Markham testte hier de "burners".

Zo hoog kunnen ze dus...

Yvonne kreeg als taak om dit touw vast te houden, zodat de ballon recht zou blijven liggen bij het opblazen. Als onze campingbaas zou wuiven dan moest ze het touw langzaam laten vieren. Maar hij was nergens te bekennen (echt een man van zijn woord) en dat touw was echt niet te houden. Als er eenmaal lucht in de ballon komt dan wil hij gewoon omhoog. Gelukkig ging alles wel zoals het moest, dus geen rare wegvliegende ballon ofzo.

Klaar voor gebruik.

Het opstijgen ging heel soepel en heel langzaam werd alles onder ons kleiner. De lucht was mooi helder en we hadden mooi uitzicht over de bergen.

De schaduw van de bomen was behoorlijk lang, gezien de lengte van de bomen zelf.

Op de grond was het heel erg koud, zo koud dat je stijve tenen kreeg. Maar in de ballon was het best goed te doen, door de brander boven ons hoofd en de zon die erbij scheen.

Het was erg leuk om de zon op deze manier op te zien komen.

De binnenkant van de ballon vanuit de mand en er zitten wat belletjes in van het bellenblazen dat we onderweg deden.

De schaduw van onze ballon in het landschap.

Onze landing ging met drie stuiters, want de ballon moest vol lucht en rechtop blijven voor de volgende groep, wat voor de "pilot" een lastige landing was. Na de wisseling konden wij zo de anderen de lucht in zien gaan. Maar wederom hadden wij weer erg veel geluk met het weer, want na onze landing waren wolken die boven zee hingen ineens heel hard over Methven heen gekomen.

Dus verdween de tweede groep binnen een minuut zo in de wolken en zijn daar tot de landing niet meer uit gekomen. Het enige dat zij hebben kunnen zien zijn wat bergtoppen en de bovenkant van de wolken....
We hebben hun landing vastgelegd met een filmpje.
De ballonvaart eindigde met een champagneontbijt. Geen beter begin van de dag. Het was erg gezellig en een onwijs leuke ervaring! We kregen nog een certificaat en een hele leuke foto die vanuit de ballon in de lucht van onze groep is gemaakt, maar die hebben we nu niet bij ons. We proberen die later nog te plaatsen.


Diezelfde middag gingen we weer verder naar het zuiden, richting Oamaru. We namen een kleine omweg, via de Rakaia Gorge, waar de foto hierboven is gemaakt.

Een ander leuk watertje onderweg.

Zondag 7 mei hebben we een scenic route in de buurt van Oamaru gereden, die langs lake Aviemore en lake Benmore (hierboven) ging.

Bij lake Aviemore zwommen allemaal zwarte zwanen, maar jammer genoeg waren ze nogal schuw en konden we niet te dichtbij komen. Ze zijn wel een stuk mooier en aparter om te zien dan hun witte soortgenoten.
's Avonds zijn we nog naar de zeldzame yellow-eyed penguins gaan kijken bij Oamaru, die rond zonsondergang aan land komen, maar we konden ze alleen van heeeeeel veraf bekijken. Je had een verrekijker of telelens nodig om ze te kunnen zien en we hebben geen van beide. We hebben er wel 1 zien waggelen over het strand, maar de foto's ervan zijn niet gelukt. We gaan een nieuwe poging doen bij Otago peninsula.


Maandag 8 mei zijn we vanaf Oamaru verder gereden naar Dunedin, via allerlei scenic coastal weggetjes. Zo kwamen we langs "shag point", waar ook zeehonden te vinden zijn. Het waaide alleen belachelijk hard, dus je ging daar niet even voor je lol staan kijken. Je kon amper je ogen open houden tegen de wind en werd als je niet uitkeek van de rots afgewaaid. Dus we zijn maar snel onze warme camper weer in gegaan.

We kwamen langs een meertje met een heleboel soorten vogels waar we ook niet te dichtbij konden komen, maar die wel leuk waren om te zien.

Maandag 8 mei heeft het enorm hard gestormd in Dunedin. We stonden op een camping aan zee en de camper heeft de hele nacht staan schudden in de bonkende en gierende wind. We hopen dat de wind snel gaat liggen, zodat we ook hier op zoek kunnen gaan naar penguins en zeeleeuwen en andere leuke diertjes. De temperatuur daalt 's nachts tot een graad of 7 (in de camper) en overdag is het tussen de 11 en 15 graden. In combinatie met de koude zeewind is dat erg, erg koud.
Wat wel erg leuk is, is dat we zelf kunnen koken, dus geen noedels of rijst voorlopig meer. Het eerste wat we hebben gedaan is tortilla's gehaald en een heerlijke Mexicaanse maaltijd gegeten. Het volgende was een lekkere pastamaaltijd en het derde was aardappelen. Wat een feest.

Als we genoeg wildlife hebben gezien of als het weer niet beter wordt, trekken we door naar Nugget point, ook om dieren, zoals penguins te zoeken. Vanaf daar gaan we langs de southern scenic route naar de westkust, richting doubtful sound en milford sound.