Woensdag 3 mei zijn we 's ochtends vroeg naar Wellington gereden, in de hoop dat we met de boot van 13:00 uur meekonden. Dat lukte en de boot oprijden bleek ook lang niet zo spannend als we hadden verwacht, dus alles zat weer lekker mee.

Met de boot gingen we midden door de Queen Charlotte Sound, met uitzicht op alle cliffen, rotsen en bergen eromheen.

We kwamen om half vijf 's middags aan in Picton, waar we eerst een nachtje zouden blijven. Maar we besloten toch meteen door te rijden naar Kaikoura, zodat we we weer wat tijd inhaalden op ons schema. We waren van plan om in Kaikoura op zoek te gaan naar walvissen en hoopten dat meteen de volgende dag te kunnen doen.


Dat plan lukte ook helemaal en donderdag 4 mei was het hartstikke mooi weer, alleen de zee was nogal wild. Maar we hadden weer geluk, want we kwamen om half elf 's morgens aan bij Whale watch en om 11 uur zaten we al in de boot op zoek naar walvissen.

Uitzicht op de bergachtige kust vanaf de boot.

Het eerste dier dat we tegenkwamen was geen walvis, maar een albatros. Ook leuk. De kapitein kon wel een walvis horen door zijn microfoon en die zat hier ergens onder water te eten, maar die was daar nog wel even mee bezig en kwam dus niet boven.

We kregen al snel onze eerste walvis te zien, die wel uitgegeten was en lekker uit lag te buiken in de golven.
We konden maar een klein stukje van zijn lijf zien, maar je kon wel duidelijk zien dat het een enorm beest was.

Het is trouwens een "sperm whale", die aan zijn naam is gekomen door de 2 ton witte olie in zijn hoofd.

Zo'n walvis ligt gewoon een tijdje te dobberen en water te spuiten, tot hij genoeg gerust heeft en dan neemt hij een duik naar de zeebodem. Ondertussen varen twee boten om hem heen en circelt een vliegtuig boven zijn hoofd, want toeristisch genoeg is het wel. Maar daar lijkt hij geen last van te hebben, gelukkig.


De tour zelf was wel erg leuk en entertainend, want we kregen een boel informatie over de verschillende soorten walvissen, hun voedsel en de zee. Het werd met veel humor gebracht en was wel erg vermakelijk.

Dit is natuurlijk het moment waar iedereen op wacht: de staartvin! Het is wel een erg mooi gezicht om zo'n enorme staart heel sierlijk in het water te zien glijden. En dan is hij ook helemaal weg en komt niet meer boven (voorlopig).

Zo hebben we nog twee walvissen van dichtbij kunnen bekijken. We hebben nog een klein filmpje om een idee te geven hoe dat ging.

En nog een mooie staartvin.

We gingen daarna nog op zoek naar dolfijnen, maar die waren er helaas niet vandaag. We hopen die ergens anders in Nieuw Zeeland nog tegen te komen.

Zeehonden waren er gelukkig wel, die lagen een beetje te hangen in de zon. Luie beesten.

's Avonds kwam er een donkere lucht over Kaikoura, dus we hebben veel geluk gehad met het weer tijdens onze walvistour. De volgende dag was het bewolkt en regenachtig en was het voor ons dus tijd om Kaikoura weer te verlaten.


Voordat we Kaikoura uitreden zijn we nog even langs de zeehonden kolonie gereden die daar standaard op de rotsen leeft.