De afgelopen dagen hebben we nog wel erg veel moois gezien hier. Allereerst zijn we naar Pulau Tiga geweest, het eerste Survivor eiland. Dat was erg leuk, al kunnen we ons niet voorstellen dat we het leuk zouden vinden om mee te doen aan expeditie Robinson. Het is toch wel erg prettig om je haren te kunnen wassen als het 1 grote zoute klit is. En een tent is ook wel fijn, als dat de vele, vele ratten tegenhoudt, zodat ze niet over je hoofd lopen als je slaapt. We waren de enige twee gasten van het resort en hadden eigenlijk ook het hele eiland voor onszelf. Dat was erg relaxed! Minpuntje was dat ze op het eiland vooral verse vis serveerden, waar Mark niet zo blij mee was. Zelfs toen we gezegd hadden dat hij geen vis lustte, bleven we stug vis geserveerd krijgen. Toen Mark dacht dat hij een knakworstje kreeg, bleek zelfs dat een visworstje te zijn...Niet fijn en zeker niet op je nuchtere maag :D.

We hebben ook ontdekt dat op verlaten eilanden, zoals Pulau Tiga, hele nare vliegjes zitten, die heel gemeen bijten en vervolgens extreem jeukende, rode plekken achterlaten. Vooral Yvonne schijnt daar gevoelig voor te zijn en haar hele lichaam ziet er nu uit alsof ze de mazelen heeft. En die jeuk!!! Aaargh! Maar goed, we hebben wel de charme van een onbewoond eiland meegemaakt.

Op Pulau Tiga kwam deze varaan ineens voorbij lopen.


Vanaf Pulau Tiga gingen we met de boot een half uurtje naar snake island. Daar was ooit een strand waar honderden zeeslangen (extreem giftig) kwamen zonnen. Nu was er geen strand meer, maar ze slapen wel tussen de rotsen. We hebben deze maar niet gestoord, maar hij hield ons wel in de gaten.


Het uitzicht vanaf snake island.


Het uitzicht vanaf Pulau Tiga.


Een mudskipper.


Onderdeel van de trip was een guided tour naar de mud volcano. Dat is niet meer dan een grote, ranzige bubbelende modderpoel middenin de jungle. Hartstikke leuk. We hadden eigenlijk niet zo'n zin om er helemaal in te gaan, maar onze gids stond verwachtingsvol klaar met videocamera en fototoestel, dus Yvonne dacht, ach weet je, niet lullig doen, gun die man zijn lolletje, ik duik er wel even in....Het was zo ranzig als we verwacht hadden, vol met stukjes en insekten en smurrie en blaadjes.... Maar het schijnt goed voor de huid te zijn.



Een leuk groen beestje op het strand. Linda mag uitzoeken hoe hij heet :D.
Op het strand waren ook veel kleine krabbetjes waar we een minifilmpje van hebben gemaakt.



Heeeeeeel relaxed, in je hangmatje op een tropisch eiland. Wat wil je nog meer?

En weer een ander tropisch strand. Dit is het eiland Sulug van het Tunku Abdul Rahman park, vlak voor de kust bij Kota Kinabalu. Toen we bij de haven vertelden dat we daarheen wilden was de reactie: Maar daar is helemaal niks!!! Juist, daarom willen we er naartoe. Het was inderdaad erg verlaten.


Nog een keer het uitzicht vanaf Sulug.

Om het culturele gehalte van onze reis wat op te krikken, zijn we maar een dagje naar Monsopiad Village gegaan, waar ooit de koppensneller Monsopiad heeft geleefd. De 42 schedels die hierboven hangen zijn al zijn vijanden, die hij uit zelfverdediging of bescherming van zijn volk heeft verzameld. Het dorpje zelf was belachelijk duur voor wat je kreeg en niet heel bijzonder. Maar wel leuk om even gezien te hebben en ze hadden zelfgestookte rijstwijn, die het wel goed deed.

In dit soort potten werden de botten en daarmee de ziel van overledenen bewaard. Als iemand doodging dan werd die eerst begraven in een grote pot, na een aantal jaren weer opgegraven en in stukjes in zo'n pot gestopt. De oude pot werd schoongemaakt om opnieuw te gebruiken.


Deze heerlijke maden, rijk aan proteïne, zijn hier een delicatesse. We mochten ze proeven, maar toch maar niet...




Mark was wel goed met de katapult.

Een spannende loopbrug in het dorpje.

We kregen een show met traditionele dansen in traditionele klederdracht.

Zondag 5 maart zijn we met de boemeltrein van Tanjung Aru (Kota Kinabalu) naar Tenom (140 kilometer zuidelijker) en terug gegaan. Het was een slopende reis, tien uur in totaal, maar wel door mooi gebied. Er waren niet genoeg zitplaatsen, dus veel mensen moesten op de grond zitten of zoals op de foto voorop de trein.


Foto's maken vanuit de trein was lastig, door de drukte, het vele hobbelen en de snelheid, maar het geeft een indruk.


Voordat we gingen lazen we een stukje in de krant dat er belachelijk veel treinongelukken gebeuren hier. Er wordt vanalles gedaan om dat aantal te verminderen, zoals hekken plaatsen. Alleen worden alle hekken gejat en gebruikt door locals als een tuinhekje. Alle overwegen zijn dus onbewaakt en de trein toetert bijna aan één stuk door als hij door bewoond gebied rijdt. Toch hadden we op de terugweg ineens een auto aan de voorkant van de trein hangen.... We hadden er zelf eigenlijk niks van gemerkt, we stopten alleen wat schokkerig, maar we zaten dan ook achterin de trein. Gelukkig voor de bestuurder zit het stuur hier aan de linkerkant...


Gelukkig voor ons gebeurde het tien kilometer voor het eindstation en bij een grote weg. Dus we konden makkelijk een busje aanhouden die ons alsnog naar de goede plek bracht.


Maandag 6 maart zijn we naar Pulau Sapi geweest, weer een eiland van het Tunku Abdul Rahman park. Hier liepen een heleboel varanen, die we van dichtbij konden bekijken. Erg leuke beesten. We hebben er ook een filmpje van gemaakt.



Het uitzicht vanaf Sapi.

We zeiden net dat het wel leuk zou zijn als we nou de neushoornvogel nog even van dichtbij zouden kunnen zien en op de foto zouden kunnen zetten, toen we ineens een grote vogel over zagen vliegen. En in een boom vlakbij zaten drie neushoornvogels!! Wat een indrukwekkend mooie beesten! Eindelijk hebben we ze vast kunnen leggen. We hebben er lang op moeten wachten, we zijn er voor zonsopkomst voor opgestaan, we hebben door de jungle geploegd, zijn midden in de jungle gaan zitten, hebben bij uitzichtpuntjes en vogeltorens gestaan....en dan zit je op het strand en komen ze ineens naast je zitten.



Op onze enalaatste dag op Borneo, hebben we toch nog de magische vogel van Borneo kunnen zien en vastleggen. Geweldig!
Het waren veel foto's deze keer, en speciaal voor oma, we hopen dat je van de foto's hebt genoten!